1.Տրված բառերը տեղադրի՛ր նախադասությունների մեջ: Անվանի՛ր բառերի այդ խումբը:
Ծուղրուղո՜ւ, վա՜յ, փի՛շտ, շրը՜խկ, պահո՜, հա՛ֆ-հա՛ֆ, դը՜ռռ, վա՜շ-վի՜շ:
Փի՛շտ, անպիտա՛ն, ի՞նչ ես բազմել սեղանին:
—Հա՛ֆ—հա՛ֆ,- լսվեց հանկարծ. ուրեմն նրանք մոտենում են տանը:
Պահո՜, հիմա ի՞նչ եմ անելու, ո՞ւր եմ գնալու:
Ձորում գետն էր հառաչում՝ վա՜շ-վի՜շ:
Շրը՜խկ, ու վերջ. էլ ոչ մեկը չի մտնի այս սենյակը:
Վա՜յ, սա արդեն նորություն է:
Ծուղրուղո՜ւ, ոսկի եմ գտել:
Անվերջ ու միալար դռռում է, ու հենց ականջս է ընկնում՝ դը՜ռռ, ուզում եմ փախչել այստեղից:
<<ձայնարկություն>>
- Ընդգծված բառերը հանի՛ր նախադասություններից և փորձի՛ր հասկանալ, թե ինչ իմաստ են հաղորդում:
Իրոք, ի՜նչ դժվար է անհույս սպասելը:
Իհարկե, լսելու է մինչև վերջ ու անպայման տալու է ուզածդ, մի՛ կասկածիր:
Երևի գիշերն է եկել, թե չէ երեկ տեսած կլինեի:
Հավանաբար լսել եք այդ անունը:
Գոնե ավերակները գտեք, այլապես ոչ մեկը չի հավատա:
Մի՞թե այդպես էլ ոչինչ չեն գտնելու առասպելական տաճարից:
Ինչևէ, վերջապես կարող ենք գնալ:
Իրոք, իհարկե, երևի, հավանաբար, գոնե, մի՞թե, ինչևէ բառերը վերաբերական իմաստ են արտահայտում։
- Տրվածբառերովնախադասություններ կազմի՛ր: Դրանք ինչո՞ւ են վերաբերական կամ եղանակավորող բառեր կոչվում:
Թերևս, նա շատ բան ունի դեռ սովորելու։
Անշուշտ, ես շատ եմ սիրում իմ հայրենիքը։
Անկասկած, կգնամ բասկետբոլ խաղալու։
Կարծես թե, ես դա արդեն տեսել եմ
Իբր թե, դու գիտես։
Նույնիսկ, նա է սիրում համակարգչային խաղեր խաղալ։
Միայն, այդպես մի արա։
Ինչ որ է, լավ արդյունք ունի։
Ոչ, ես այդպես պետք է անեմ։