Ջինջ, կապույտ աչքերով, թմբլիկ մռութով, կարմիր այտերով ու ցորենագույն խճճված մազերով հրեշտակ Էմիլին հերթական անգամ գտնվում էր ցախատանը։ Նա զարմացած հայացքով, ասես առաջին անգամ տեսած լիներ նայում էր իր պատրաստած ծիծաղելի հիսունչորս մարդուկներին։ Նա դրանք պատրաստել էր ցախատան տախտակներից, քոթուկներից ու փայտե կտորներից։ Նա պատկերացնում էր, թե ինչպես են դրանք կենդանանում և փրկում իրեն ցախատնից։ Այդ պահին, որտեղից որտեղ հայտնվեց մի փոքրիկ երկար պոչով մուկը, նա շատ էր վախենում մկնից, բայց քանի որ կենդանացած ծիծաղելի հիսունչորս մարդուկները նայում էին նրան նա բոլոր ուժերը հավաքեց և բռնեց մկանը և անմջապես դուրս նետեց պատուհանից։ Այդ պահին բացվեց դուռ և Իդան հարցրեց, թե որտեղ է իր խաղալիք մկնիկը։ Նա շատ ծիծաղեց և ցույց տվեց տեղը։
